Chłopki Opowieść o naszych babkach Joanna Kuciel-Frydryszak Książka

"Chłopki" to wzruszająca i pełna nostalgii opowieść o życiu i doświadczeniach naszych babek. Autorka przenosi nas w czasie i przestrzeni, wprowadzając czytelnika w świat, który już prawie zniknął, ale którego echa wciąż odczuwamy. Książka ta jest hołdem dla pokolenia kobiet, które pomimo trudności, z jakimi się mierzyły, zdołały przekazać swoje wartości i tradycje kolejnym pokoleniom.

Ocena: 4,5/5 Niewątpliwie niezastąpiona! Doskonale skonstruowana, zrozumiała, porywająca, wieloaspektowa lektura o wiejskiej Polsce i polskiej kobiecie. Kompleksowy i dokładnie zbadany temat, który autorka nam przedstawiła, udowadnia, że jeśli ktoś naprawdę chce, może to zrobić, i to w wyjątkowym stylu. Ta pozycja przyciągnie nie tylko fanów literatury faktu, ale jest to przede wszystkim lektura dla każdego. Za jednym zamachem wciągnęła mnie całkowicie!

"Chłopki. Opowieść o naszych babkach" to książka, która przenosi nas w życie wiejskich kobiet z początku XX wieku. Jako osoba pochodząca z chłopskiej rodziny, lektura ta wywołała we mnie głębokie emocje i wiele wspomnień, które skrywałam gdzieś w zakamarkach pamięci. Prawdopodobnie moja recenzja będzie pełna subiektywnych odczuć, za co z góry przepraszam. Książka ta rzuca światło na codzienność wiejskich kobiet, ich rolę w społeczeństwie, ogrom pracy, którą musiały wykonywać, oraz na liczne wyzwania, z którymi się zmagały. Jedyna babcia, jaką znałam, urodziła się w 1922 roku, ale nigdy nie chciała mówić zbyt wiele o swoich młodych latach. Może byłam za mała, by to zrozumieć, a może ona nie chciała wracać do tych trudnych czasów. Niestety, już nigdy się tego nie dowiem, bo nie ma jej z nami. Jednak ta książka skłoniła mnie do głębokich rozmów z moją mamą. Autorka porusza szeroki wachlarz tematów, takich jak religia, brak opieki zdrowotnej, aranżowane małżeństwa, przemoc domowa i wyjazdy zarobkowe. Przedstawia również, jak silnie Kościół katolicki wpływał na życie kobiet, programując je na cierpliwość i wytrwałość w cierpieniu, z nadzieją na nagrodę w życiu wiecznym. Cytaty zamieszczone w książce są dobitne i mocno zapadają w pamięć, ukazując, jak bardzo religia kształtowała życie wiejskich kobiet. Nie sposób nie wspomnieć o wstrząsających fragmentach, w których autorka przytacza historie kobiet, które cierpiały z powodu licznych ciąż, przemocy i braku opieki medycznej. Te historie są świadectwem ogromnej niesprawiedliwości, z jaką musiały się mierzyć. Przykład Emilii Bujnowskiej, której matka zmarła po czternastym porodzie, jest jednym z najbardziej poruszających momentów książki. Opowieść ta ukazuje, jak trudno było kobietom wiejskim przetrwać w warunkach, które były dla nich niezwykle wyczerpujące fizycznie i psychicznie. Relacje między kobietami a mężczyznami również są istotnym wątkiem książki. Kobiety były zmuszone do uległości wobec swoich mężów, a ich głos był często marginalizowany. Pomimo tego, niektóre z nich znajdowały w sobie siłę, by walczyć o swoje prawa i godność. Ta walka, choć trudna i pełna przeszkód, torowała drogę kolejnym pokoleniom kobiet. Książka ta jest hołdem dla wszystkich wiejskich kobiet, które przeżyły niewyobrażalne trudności, zachowując przy tym godność i siłę. Jestem wdzięczna za to, że dzięki waleczności tych kobiet, możemy dziś żyć w bardziej sprawiedliwym i otwartym społeczeństwie. Wspomnienia mojej babci i mamy, choć naznaczone trudnościami, są dla mnie źródłem siły i inspiracji. Dzięki nim i dzięki tej lekturze, zrozumiałam, jak wiele zawdzięczamy naszym poprzedniczkom. Dzięki książce "Chłopki. Opowieść o naszych babkach" mamy okazję zrozumieć, jak bardzo zmieniło się życie wiejskich kobiet na przestrzeni lat, i jak wiele jeszcze przed nami. To ważna lektura, która skłania do refleksji nad naszą historią i teraźniejszością. Ocena: 8/10

"Chłopki. Opowieść o naszych babkach" to książka, która przenosi nas w życie wiejskich kobiet z początku XX wieku. Jako osoba pochodząca z chłopskiej rodziny, lektura ta wywołała we mnie głębokie emocje i wiele wspomnień, które skrywałam gdzieś w zakamarkach pamięci. Prawdopodobnie moja recenzja będzie pełna subiektywnych odczuć, za co z góry przepraszam. Książka ta rzuca światło na codzienność wiejskich kobiet, ich rolę w społeczeństwie, ogrom pracy, którą musiały wykonywać, oraz na liczne wyzwania, z którymi się zmagały. Jedyna babcia, jaką znałam, urodziła się w 1922 roku, ale nigdy nie chciała mówić zbyt wiele o swoich młodych latach. Może byłam za mała, by to zrozumieć, a może ona nie chciała wracać do tych trudnych czasów. Niestety, już nigdy się tego nie dowiem, bo nie ma jej z nami. Jednak ta książka skłoniła mnie do głębokich rozmów z moją mamą. Autorka porusza szeroki wachlarz tematów, takich jak religia, brak opieki zdrowotnej, aranżowane małżeństwa, przemoc domowa i wyjazdy zarobkowe. Przedstawia również, jak silnie Kościół katolicki wpływał na życie kobiet, programując je na cierpliwość i wytrwałość w cierpieniu, z nadzieją na nagrodę w życiu wiecznym. Cytaty zamieszczone w książce są dobitne i mocno zapadają w pamięć, ukazując, jak bardzo religia kształtowała życie wiejskich kobiet. Nie sposób nie wspomnieć o wstrząsających fragmentach, w których autorka przytacza historie kobiet, które cierpiały z powodu licznych ciąż, przemocy i braku opieki medycznej. Te historie są świadectwem ogromnej niesprawiedliwości, z jaką musiały się mierzyć. Przykład Emilii Bujnowskiej, której matka zmarła po czternastym porodzie, jest jednym z najbardziej poruszających momentów książki. Opowieść ta ukazuje, jak trudno było kobietom wiejskim przetrwać w warunkach, które były dla nich niezwykle wyczerpujące fizycznie i psychicznie. Relacje między kobietami a mężczyznami również są istotnym wątkiem książki. Kobiety były zmuszone do uległości wobec swoich mężów, a ich głos był często marginalizowany. Pomimo tego, niektóre z nich znajdowały w sobie siłę, by walczyć o swoje prawa i godność. Ta walka, choć trudna i pełna przeszkód, torowała drogę kolejnym pokoleniom kobiet. Książka ta jest hołdem dla wszystkich wiejskich kobiet, które przeżyły niewyobrażalne trudności, zachowując przy tym godność i siłę. Jestem wdzięczna za to, że dzięki waleczności tych kobiet, możemy dziś żyć w bardziej sprawiedliwym i otwartym społeczeństwie. Wspomnienia mojej babci i mamy, choć naznaczone trudnościami, są dla mnie źródłem siły i inspiracji. Dzięki nim i dzięki tej lekturze, zrozumiałam, jak wiele zawdzięczamy naszym poprzedniczkom. Dzięki książce "Chłopki. Opowieść o naszych babkach" mamy okazję zrozumieć, jak bardzo zmieniło się życie wiejskich kobiet na przestrzeni lat, i jak wiele jeszcze przed nami. To ważna lektura, która skłania do refleksji nad naszą historią i teraźniejszością. Ocena: 8/10

Ocena: 4,5/5 Niewątpliwie niezastąpiona! Doskonale skonstruowana, zrozumiała, porywająca, wieloaspektowa lektura o wiejskiej Polsce i polskiej kobiecie. Kompleksowy i dokładnie zbadany temat, który autorka nam przedstawiła, udowadnia, że jeśli ktoś naprawdę chce, może to zrobić, i to w wyjątkowym stylu. Ta pozycja przyciągnie nie tylko fanów literatury faktu, ale jest to przede wszystkim lektura dla każdego. Za jednym zamachem wciągnęła mnie całkowicie!

"Chłopki" to wzruszająca i pełna nostalgii opowieść o życiu i doświadczeniach naszych babek. Autorka przenosi nas w czasie i przestrzeni, wprowadzając czytelnika w świat, który już prawie zniknął, ale którego echa wciąż odczuwamy. Książka ta jest hołdem dla pokolenia kobiet, które pomimo trudności, z jakimi się mierzyły, zdołały przekazać swoje wartości i tradycje kolejnym pokoleniom.